Ni Khan

 

Evlenip taşındığım ev, tam da yatak odasının camına kadar yaprakları ulaşan kocaman bir ağacın gölgesindeydi. Hoşuma gitmedi gölgesi evin aydınlığını kestiği için ben de onu kesmek istiyordum.

Gölge etmesi yetmezmiş gibi bir de bu ağacın bende alerji yarattığını farkettim. Geceleri camı açınca hep öksürük, göz sulanması zırıl zırıl ağlama ve uykusuzluk. Hatta bir gece küçük dilim öyle bir şişti ki nefes alamaz oldum. İşte o zirve gecesinin sabahında kalkar kalkmaz gittim ağaca dedim ki:

Ben seni yeterince tanımadıııııııııııııııııımmmmmmmmmmmmmm.. Senin hala adını bile bilmiyorummmmmmm. Bu yüzden böyle şeyler yaşıyorummmmmmm. Beni kurtar ne olurrrrr!

Ağaça kocaman sarıldım. Bir dalını kopardım o gün hiç bir şey yemek içimden gelmedi. Sadece o ağacın dalını koklamak ve iyileşmek istedim. Akşama kadar gözler ve burun çeşme böyle sürdü ama artık küçük dilim şişmiyordu. O günden sonra da hala adını bilmediğim bu ağaca alerjim filan kalmamıştı.

Küçüklüğümde hep bahçedeki minik çiçekleri inceler, onlarla konuşur, şarkılar söylerdim. Kendimi onların dünyasında insanların dünyasında olduğumdan daha mutlu hissederdim. Bir sürü yonca vardı bahçemizde. Onlardan birine insanlardan en çok bunaldığım anda : “Bundan sonra benim annem de babam da sen ol!” dedim.

Seneler sonra geçtiğimiz hafta bir şaman meditasyonunda bu yonca bana başka bir bitki aracılığıyla geldi :

O yonca seni duydu. Senin isteğini kabullendi ama ne yapacağını bilemedi. Şimdi sana onun mesajını getirdim.

dedi. Beni tüm hücrelerime varıncaya kadar yoncanın yüksek enerjisi sardı. O an hissettiğim güçlü sevgi tamamen saf, öyle ki kelimeler kirletebilir. O gün anladım bu dünyanın ayakta kalmasının yegane sebeplerinden biri bitkiler ve onların bizle ve kendileri arasındaki iletişimi…

Biz insanlar da bitkiler kadar duygusal ve saf sevgiye aç varlıklarız. Sadece kalbimizi zihnin ıvır zıvırıyla bulandırıp bunların kaynağını bulamıyoruz. Hep arıyoruz hep…

Keşfedebilmek mümkün ama epey sessizleşmek, epey süptilleşmek gerek herhalde.

Şimdi bakıyorum kimi adam var ağacı rahatsız etmemek için inşa planlarını tekrar tasarlatıp başka yere yaptırıyor. Kimi adam var ormanın içine saray yapmak için ya da köprü için ya da otel için ya da ıvır zıvır için binlerce ağacı katlediyor.

Tek bir ağacı korumak için kendi bedenini kalkan edenlerin, saf ve gerçek olanı koruma çabasını oradaki anlaşılmayan hissi belki biraz anlatabildimse ne mutlu bana.

Umarım bu öğrendiğim saf sevgiyi çocuklarıma aktarabilirim.

 

———————————————————————————————-

The house that i moved to when i got married was shadowed by a huge tree. The trees leaves where even into the bedroom. I was a bit pissed of of that tree cutting our sun and i was also thinking of cutting it. Even worse i figured out that i was allergic to this tree. Every night when i open the window i started to couch, tears came out. One night it made a peak. I was about to choke.

That was it. I went out with the sunrise. I went to this tree crying unconsciously. I hugged that tree and cried to her:

You know i have mistaken. I didn’t know you enough, i still don’t know your name. Please help me!!

So i picked one leaf from her. I didn’t want to eat nothing but whole day i just wanted to smell that leaf in hope of releasing my pain. That was the end of my sleepless nights. My allergy was gone. I still don’t know her name but i know her very well now.

When i was a kid i loved to hang around the plants. Loving them, singing to them, playing with them. All the clovers, roses, fruit trees and pines. I was happier being with plants then being with human beings. Once when i felt frustrated about my parent because of their divorce i was again in the garden. I was whole with the clovers and there i found one clover with 4 leaves. Bingo. I told her that she is gonna be my father and my mother from now on.

Years later last week in a shamanic meditation one plant told me :

Do you remember that day? That day that you told the clover this. She accepted your request but she was overwhelmed. She didn’t know what to do. She sent a message to universe and i brought it to you.

She loved me with her pureness that all my molecules were able to feel something that words can not describe. I was complete.

That day i understood that this planet is alive because of this pure consciousness of the plants. They are alive. They are connected with each other and with the human beings more than we imagine.

We also crave for that pure love but we don’t know how to reach it. We are obscured by our “very important” blurry thoughts that we can not feel this kind of pure and subtle emotion called unconditional love.

There is man that even changes the roads direction or the construction plan in respect to an old plant and there is a man who cuts thousands of trees to put the hotel to a great location, or make the highway cost effective, or make his house more prestigious.

i hope i made you feel a bit of that essence of protecting one tree with your body against destructive forces.

I hope i can give that pure feeling that plant gave to me to the kids.