Bu ay Stephen Hawking’in nurunu uğurladık diye midir yoksa buselik gücü adına mi onun tam ayırdına varamıyorum: Konumuz Buselik makamı ve uzay.
Buselik makamının çekim gücü ile baş etmeye debelendim. İlk başta itici geldi hatta, “Yahu türlü türlü duygu var. Bu ne şimdi. Tın!” diyerek omuz silktim, başımı öte yana çevirdim.
Kara delik gibi adamın tüm benliğini yutar. İstemedim, kalsın dedim. Kendi küçük dünyam ve hissel yolculuklarım biraz daha meşgul etmeli beni. Buselik makamı dinlemek istemedim, dinlesem de içime işlemedi. Sarmadı, çekim alanına beni alamadı. Gel zaman git zaman hangi ara ne olduğumu anlayamadan; ne latif gerçek üstü, manevi ama yerli yerinde ve oturmuş bir ana hat var imiş ki o ana hat meydan okudu bana.
Gündelik dertlerin varsa buselik içine işlemez. Lakin bir işleyince de gündelik dert fasa fiso olur. Neyleyeyim dünyayı! Madem hem dünyada misafir olmuşum hem de ‘Neyleyeyim dünyayı’ halet-i ruhiyesi ile buselik beni sarmış o zaman yolda baş kesmek vaktidir, dedirten bir makam. Al sana kara delik. Yuttu gittin. Baş kesmek şiddet içerikli bir hal gibi dursa da aksine tasavvuf dilinde tam teslimiyeti anlatmak için sıkça kullanılır. Meali kafa ile hareket etmeyi, zihinsel aktiviteleri önemsemeyi bir kenara bırakıp varoluşun özüne Gönülden teslim olmaktır. İşte o teslimiyetin sonucunda seni karşılayan sevgili mutlaka buselik makamında olacaktır.
E hani kara delikti?
Şükürler olsun ki mânâ âleminde zaman kavramı bizim algımızla işlemiyor. Kara delikler ve ak deliklerde de öyle işlemiyor nitekim bu arkadaşların görevi ikiyi birlemek. Yuttu sandığın kara delik bir lahza beklemeden bir bakmışsın seni ak delikler, kuasarlar; tüm galaksilerden daha parlak nûrlar ile karşılamış. Aslını söylemek gerekirse bana göre bu döngü her an bizim projeksiyon dünyamızda da gerçekleşmekte. İkiliğin olmadığı ve dolayısıyla zamanın ötesinde bir mecradan bahsetmek zor, ancak algısal kapsamı o genişliğe getirerek izahı mümkün olabilir. Her an dirilip her an dürülmekte olduğumuz bir ikilik var fakat esasında o da yok gibi garip ifadeler. =)) (Sürekli kelimelerle tarife çalışmak ve kafayı ikna denemeleri de nafile bir çabadan öteye gitmiyor. Deli derler adama. 🙂 Daim idraki nasip olsun hepimize.)
Buselik türlü fani zevk, sıkıntı, cefa, dert, tasa bir yana Yâr öbür yana diyor. Dile gelen de O Yârin kendisi adeta. “Bırak kendini. Candan geçemeyen Canani ne bilsin.” diyor. Biz de “Aman cana beni Şâd et! ” diyoruz. Burada aman da inceliklerde kalmak için şart sanki ama bu incelik korkaklık değil aksine kalbin dili nedeniyle cesarete yakın bir yer). Korku yutulmanın önünde bariyer. Dedik ya candan geçemeyen Cananı ne bilsin.
Böyle bir buse işte buselik… 💖
Buselik makamının çekim alanına girdiğim o dolunay gününden bu yana. buselik beni evirdi çevirdi parçalarıma ayırdı, tekrar birleştirdi bunu ömrümce yapmaya devam ettiğimin idraki ile bir güzel adam etti. O zamandan beri bu makamı nasıl kelimelere dökebilirim diye düşünmekte idim. Stephen abimizin kutlu nuru imdadıma yetişti. Bu makam bir ak delik, bir kuvasar, bir aktif galaktik nüklei (AGN). O minnak hali ile bizim sütlü yolumuz, samanyolu galaksimizin toplam ışığının 100 katı civarı ışıkları elmas biçimli saçımlarda. 🙂 E o zaman eğer çekim alanına girdinse, o anda seni tüm benliğin ile yutması da hakkıdır bu arkadaşın. O andaki çıkış ise tam o birlik ummanının ortasına… O ummanda ne ben varım ne de sen varsın. Sadece Yâr sadece Aşk var. O aşk öyle ki var etmek için emek ve adanmışlık da içinde var. Fakat yinelemem şart; korku yok! Hiç yok. O emek, amel kendiliğinden oluyor zaten. Aradığını bulmanın, sılaya varmanın, aradığınla bir olmanın hazzını tatmak ve bu hazzı kutlamak, aşk ve hayranlık ile nefes almak gibi işleyen ameller diyarındasın bu makamda.. Sürekli mis haller! .
Bir türlü bitemeyen, ‘Sosyal Ağlarda Dayanıklılık‘ konulu yüksek lisans tezimin bu ay bitivermesi tesadüf değil. Bunlar hep buselik yan etkileri. 😊
Buselik gerçekten öptü beni. Öperek çekti iğne deliğinin sonsuz katı küçük ama tüm halleri, evreleri, katmanları içine alan o varlık deryasına. Ak delik Buselik der ki; “Sen O deryadasın, sen o deryasın da kabı örüp, gözünü örtüp sevgiliye nazlanıp durma. Letâfet hem perdeyi hem deryayi bildiğin An’da!“
Aşk olsun sana Buselik!
En etkilendiğim bestekarlar
Cinucen Tanrıkorur Hüseyni makamında beni benden almıştı burada da çok ilginç bir ilahisi ile karşıma çıkıverdi.
Prof. Dr. Halil İnalcık’a göre Romanya hümanizmi ve fikri dirilişinin babası olarak görülen ve Osmanlı musikisini notaya geçiren değerli zat Dimitri Kantemir(oğlu)’in Buselik Peşrevi
Talip Özkan da narin sesi ve tanburu ile yüreğime işledi
Bolahenk Nuri Bey’in Buselik Mevlevi Ayini
Bu da bonus Hayran olup duralım. =))
Makam Hisleri Oyununa dair yazı ve oyun grubu! Siz de katılın, dinleyin, hissedin, paylaşın.
Nurun şad olsun Stephen Hawking!
English summary:
#MaqamEmotionsGame is getting hot with the #buselik moon.
It has been a challenge to listen to this maqam but then something happened and it pulled me like a black hole with all my personhood then at that very moment i was out of a quasar nothing but one and all the actions became so easy just like breathing or celebration.
No wonder why i finished my prolonged thesis about ‘Social network robustness’ at that moon.
This black hole and quasar dudes are in charge to unify everything. I feel all the time it is happening. We are all in a momentary collapse and expand era.
To cut the story short i might say we are the visionaries that we were waiting for. It is happening. We are in the deliverance of True Self. It is up to us. We choose fear than the path is obscured by many shadows. We choose love than we dive in until nothing left of mundane self. Only Freedom and celebrations of Self in One..
I feel blessed for creating that gifted insightful #maqamgame .
Love.
Ni
💫✨💫🙏🏾🌹